Postacie.

Istniejesz, więc jesteś zrodzony. Lecz czy miałeś wybór?  Nie.  To, los, przeznaczenie, wszystkich stworzonych.  Mógłbyś się znaleźć w ciele, owada, ptaka, lub zwierzęcia. Jednak jesteś człowiekiem i sądzisz, że masz wiele szczęścia.  Lecz, czy ich żywot rożni się od naszego, na prawdę tak wiele?  Chciałbyś żyć wiecznie, bowiem masz złudzenia, że twoje wieczne życie spełniło by, twe wszystkie ukryte nadzieje, marzenia.

Szedł człowiek, obuty tylko w sandały i niczego nie chciał, nie narzekał, tylko szukał człowieczeństwa u innego człowieka. Szedł człowiek dalej poszukując, prawdziwej uczciwości i wiary.  Szedł człowiek zarośnięty i brudny, nie dlatego że był nieszczęśliwy lub nie miał domu.  Tylko zapewne dlatego, że jego czas na ziemskim padole, był czasem próby.  Domem jego był świat niezmierzony, czasami brudne posłanie, gdzieś w kącie, czasami śnieżnobiała pościel, zamiast snopka słomy.

Po niebie szybuje ptak, niewidoczny dla ludzkiej źrenicy oka, sam nie wie czego wypatruje, lecz na coś czeka.  Może, jesteś nim tym sam, bujający w obłokach.  W listkach zielonej trawy, ukrywa się pasikonik, też niezwykle wszystkiego ciekawy. Poznał już kolor ziemi, kwiatów i przeróżne barwy. Teraz ciekawie spogląda, czy spotka człowieka, jakim on jest, sam nie wie, na co czeka. Może, to ty w swej drobnej postaci zmieniony, wypatrujesz siebie samego, chcąc ujrzeć siebie z zupełnie innej strony.  W tajemniczych ostępach, boru, puszczy czy lasu, czai się zwierz, władca kniei. Mistrz unikania pokazywania swego obrazu. To, jego cień twojemu wzrokowi ucieka, ty go nie zobaczysz, ale on ciebie tak, gdy chce ujrzeć oblicze człowieka. Może sam nim jesteś, kryjąc się, chowając, nie chcesz pokazać prawdziwej twarzy, swego obrazu, bowiem jako człowiek stałeś się również mistrzem kamuflażu.

Teraz popatrz, na swe wewnętrzne oblicze. Poznajesz w sobie, tego wędrującego człowieka? Może w innym obrazie, innej postaci, na innej drodze. Lecz, czy sam nie szukasz w swym świecie, innego człowieka? Może jest tuż za kolejnym zakrętem, a być może tuż za rogiem. Możesz, też dopiero go znaleźć, na końcu swej drogi.  Wędruj, jednak człowieku i nie bój się drogi, w jakiejkolwiek postaci byś był zrodzony.