Białe, czy czarne.

Spotykają się uczucia, by wojny toczyć między sobą. Któż by je o to podejrzewał, skoro potrafią zauroczyć.  Jednak, każde z nich chce być zwycięzcą, by zawładnąć tobą. Każde z nich chce być jedyne, bez względu na to, czy dobro, czy też zło niesie ze sobą.  Każde z nich jednak, chce być falą twego serca uniesień.  Kłócą się między sobą, wdając się w ostre spory, które nad którym góruje i które było ważniejsze do tej pory.  Puszą się, chcąc pokazać swe najlepsze oblicza, dając tobie nadzieje, lepszego życia.  Możesz się wśród nich zagubić, znęcony nadzieją. Nie dostrzegając ich ukrytych intencji, głęboko skrywanych, że nie koniecznie mogą przynieść szczęście, lecz również potrafią głęboko zranić.   Sądzisz, że możesz w nich wybierać. Lecz nie do końca, jest to prawdą. Poddajesz się im, ulegasz, z nimi zmagasz.  Tylko, że nie zawsze, na twoje pytanie wewnętrzny głos odpowiada. Czy one nie manipulują tobą? A, ty się po prostu temu poddajesz?  Chciałbyś, by odzwierciedlały stan twego ducha. By były prawdą. By ktoś odczytujący ich stan był pewien, że go nie oszukasz. Możesz je różnie przedstawiać, szeptem słów, uniesionym głosem, czułością, radością, czy też nagłym okazaniem obcości. To są obrazy walki twych uczuć, i ich wzajemnej bliskości.  Z nich jesteś właśnie zbudowany. To one tworzą ciebie, kierują tobą, i piszą scenariusze twego życia, na który nigdy nie jesteś przygotowany.  Lecz popatrzmy na to, również z innej strony. Zamiast szarego mroku, pełne światła neony. Rozterki, porażki, sukcesy, nieokreślone stany bycia. To chyba na tym polega, sens naszego życia.  Czerpać z każdego źródła wszystko, czym zostajemy obdarowani.